- шәңгіш
- сын. Шәңгіш ағашының сүрегінен істелген. Әсіресе ш ә ң г і ш т е н нақыстап істеген сыбызғы тіпті үнді болушы еді (С.Бегалин, Бақыт, 118). Қария ш ә ң г і ш таяғына сүйене орнынан тұрып, айналасына көзін жағалатты (К.Мұқажанұлы, Ортеке, 13). Кейде белі сырқырайды. Бірақ оны елеп жүрген Берекең жоқ. Ш ә ң г і ш таяғын беліне көлденең салып алады да, екі басына қарын арта тастап жүре береді (Ертіс, 09. 08. 1963).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.